Zoopsycholog, trenerka szkolenia psów, właścicielka szkoły szkolenia psów Warsztat w Katowicach.
Węszy, znaczy, ciągnie na smyczy, nie reaguje na polecenia, robi się nerwowy. Od mniej więcej 8. miesiąca życia dosłownie rozłącza się z rozumem na następne kilka miesięcy. Często w kolejnych okresach cieczkowych sytuacja się powtarza. Pewnie większość opiekunów psich samców doskonale wie, o czym mówię.
Psy chorują na depresję. Trudno ją zdiagnozować, ale to możliwe. Istnieje wiele sposobów na to, aby pomóc naszym cierpiącym czworonożnym przyjaciołom.
Psy, tak jak ludzie, mogą cierpieć na różnego rodzaju zaburzenia psychiczne – nerwice, lęki, fobie. Czy dotykają je również zaburzenia osobowości?
Niemal wszystko, co pies robi, ma zaspokajać jego potrzeby – biologiczne, psychiczne i społeczne – a tym samym zapewniać mu komfort. Co jednak w sytuacji, gdy jakieś jego zachowanie staje się nieadekwatne do okoliczności, zbyt intensywne lub wręcz kompulsywne?
Czasem spotykamy psy zupełnie odmienne od innych. Nie interesuje ich otoczenie, nietypowo reagują na nowe doświadczenia. Widać niechęć do kontaktów z ludźmi i innymi psami, pojawiają się nagłe wybuchy agresji czy natrętne powtarzanie czynności. Czy to możliwe, by takie psy mieściły się w spektrum autyzmu?
Jeżeli nasz pies jest nadmiernie pobudliwy, postarajmy się uporządkować mu dzień i środowisko, zaspokoić potrzeby i wyeliminować lub przynajmniej ograniczać sytuacje, w których najbardziej się pobudza. Nie bójmy się także skorzystać z pomocy specjalisty.
Czy się zdarza, że jednego dnia Twój pies – miły i przyjacielski, chcący się przytulać – drugiego dnia zupełnie nie ma ochoty na kontakt i zabawę? Zauważasz u niego zmiany nastroju, ale nie wiesz, z czego mogą one wynikać.
